معرفی ترنجبین و خواص درمانی آن - صنایع 90

نویسنده: صمصام صانعی

ترنجبین یکی از انواع مان ها است که از گیاه خارشتر به دست می آید.

نام فرانسه ترنجبین Manne de perse و نام انگلیسی آن Manna of hedysarum می باشد. نام های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، ترنجبین، ترانگبین، ترنگبین، تلنجبین و ترنجبین نامیده شده است.

معینات ترنجبین:

ماده شیرینی است که به وسیله به وجود آوردن شکاف در ساقه، تنه و شاخه و یا به طور خود به خود به صورت شبنم روی برگ های خارشتر می نشیند.

طبیعت ترنجبین:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن کمی گرم ولی در عین حال تر است.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در ترنجبین:

مواد لعابی، ملزیتوز و قند ساکارز در آن معین شده است.

نحوه مصرف:

به طور معمول مقداری ترنجبین را برحسب احتیاج در آب جوش ریخته به هم می زنند تا دانه های ترنجبین حل گردد و به مدت چند دقیقه صبر نموده تا اگر ناخالصی هایی داشته باشد رسوب کند سپس صاف نموده و میل می نمایند.

خواص درمانی:

ملین و صفرابر، خلط آور و تسکین دهنده عطش و تب های گرم، مقوی و دفع نماینده سنگ های کلیه، ضد تهوع و نرم نماینده سینه، برطرف نماینده قولنج و خنک نماینده، برطرف نماینده گرفتگی مجاری ادراری و پاک نماینده مثانه، مقوی قوه باه و افزاینده ترشح ادرار می باشد. ضمناً برای سرفه، سینه درد، سرخک، مخملک، روماتیسم، کم کاری کبد و خارش بدن هم مفید است.

بیشتر بخوانید:خاکشیر، دوست کبد

تذکر:

مصرف ترنجبین برای بیماران مبتلا به حصبه، اسهال خونی، بواسیر، خون ادراری و آبله زیان آور است و زیاده روی در مصرف آن برای طحال و اشخاص گرم مزاج مضر می باشد.

منبع مقاله :

صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

منبع: راسخون