غبار سکوت در تالار های وحدت و رودکی - صنایع 90

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، طی هفته های گذشته مدیران ارشد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از کوشش خود برای برنامه ریزی پیرامون برگزاری کنسرت طی روز های کرونایی در مرکز خبر دادند. شرایطی که در اواسط آبان ماه امسال با برپایی جلسه تهیه نمایندگان، کنسرت گذاران و نمایندگان تعدادی از سالن ها در دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می رفت تا نویدبخش روز های پرکاری برای اهالی موسیقی در همه ژانر ها باشد.

اما گویا کلاف سردرگم برگزاری کنسرت ها که به نظر می آید فعلاً در جزیره کیش و چند شهر دیگر باز شده، هنوز در مرکز با یک گره کور روبرو است که نه سالن داران، نه تهیه نمایندگان و نه هیچ مجموعه ای اراده ای برای برگزاری کنسرت در شرایط محدودیت را ندارند. گویی اینکه مساله نانوشته یا ناگفته ای وجود دارد که هنوز هیچیک از طرفین درباره آن به توافق نرسیده اند و یا اگر هم نکته دیگری در این چارچوب وجود دارد، به قدری پیچیده و لاینحل به جای مانده که هنوز نتوانسته خروجی مناسب و موثری را پیش روی مخاطبان موسیقی قرار دهد.

اما این سرانجام ماجرا نیست، چرا که طی روز های گذشته بعضی از هنرمندان و فعالان حوزه موسیقی در بخش هایی غیر از موسیقی پاپ نیز انتقاداتی را درباره برگزار نشدن کنسرت ها در محافل رسمی و غیررسمی مطرح نموده اند مبنی بر اینکه چرا با وجود شروع فصل تازه اکران فیلم در سینما ها و اجرای نمایش در تماشاخانه های تئاتر با در نظر گرفتن ظرفیت حداقلی سالن ها، هنوز اقدامی برای برگزاری کنسرت ها در تالار های اجرای موسیقی صورت نگرفته است. چارچوبی که عمدتاً در حوزه هایی غیر از موسیقی پاپ مورد توجه قرار گرفته و بعضی فعالان دیگر گونه های موسیقی که در این شرایط آمادگی اجرای برنامه زنده را دارند، معتقدند قربانی بعضی سیاست ها و تصمیم گیری هایی شدند که متمرکز بر موسیقی پاپ است.

بدون تردید در این چارچوب دو مجموعه تالار وحدت و تالار رودکی، دو مکان مهم اجرای موسیقی در کشورمان هستند که به واسطه مدیریت دولتی می توانند در این روز های سخت و با در نظر گرفتن تسهیلاتی، میزبان گروه ها و هنرمندانی باشند که در این شرایط کرونایی مایل به اجرای زنده هستند، اجرا هایی که می تواند با در نظر گرفتن پروتکل های بهداشتی و البته سیاست های حمایتی ارشاد خون تازه ای را در رگ های موسیقی غیرتجاری وارد کند.

البته این احتمال وجود دارد که عدم انتخاب معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به تبع آن انتخاب نشدن مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد که هردوی این مجموعه ها اکنون با حضور محمود شالویی و محمد اله کمک به عنوان سرپرست اداره می گردد، دلیلی برای برگزار نشدن کنسرت ها در تالار های دولتی باشد، اما با توجه به اینکه در مدیریت بنیاد فرهنگی هنری رودکی به عنوان متولی اصلی تالار های وحدت و رودکی و بعلاوه ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران غیر از تغییر در ترکیب هیات امنا و هیات مدیره، تغییری حاصل نشده، به نظر می آید نکته دیگری برای برگزاری کنسرت ها در تالار های دولتی وجود نداشته باشد، مگر اینکه دست اندرکاران این مجموعه ها دلایل منطقی برای این سکوت رسانه ای خود داشته باشند.

به هر حال اکنون حدود هفت روز از آذرماه سال 1400 و قول مساعد مدیران برای برگزاری کنسرت ها در مرکز می گذرد، شرایطی که اگرچه در حوزه موسیقی پاپ دربرگیرنده پیچیدگی های زیادی شده و تا لحظه انتشار این نوشتار رسانه ای خبری از برگزاری کنسرت های پاپ در تهران نیست، اما نکته حائز اهمیت در اینجاست که چرا فعلاً اقدام اجرایی برای برگزاری کنسرت برای دیگر گونه های موسیقایی که هم تماشاگر محدودتری دارد و هم می تواند در قالب گروه های کم جمعیت از هنرمندان در تالار هایی نظیر وحدت و رودکی پیش روی مخاطبان قرار گیرد، برنامه ریزی، اطلاع رسانی و ایده ای از سوی مدیران دفتر موسیقی وزارت ارشاد و بنیاد فرهنگی هنری رودکی صورت نگرفته است؟

قطعاً اقداماتی نظیر برگزاری کنسرت های آنلاین موسیقی ایرانی، موسیقی نواحی و موسیقی کلاسیک طی ماه های گذشته به وسیله انجمن موسیقی ایران، دفتر موسیقی و بنیاد رودکی می تواند یک امتیاز مثبت برای حمایت از گروه های موسیقی فعال این حوزه ها در روز های کرونایی محسوب گردد، اما با توجه به مجوز هایی که برای از سرگیری فعالیت های فرهنگی هنری در شهر های با شرایط نارنجی و زرد صادر شده، پرسش های زیادی مطرح می گردد که یکی از آن ها مبتنی بر این سئوال است که شاید تهیه نمایندگان و برگزارنمایندگان کنسرت در حوزه موسیقی پاپ به زعم خود بهانه های منطقی برای عدم برگزاری کنسرت در مرکز حتی در شرایط نارنجی داشته باشند، اما آیا تالار های دولتی اجرای موسیقی در مرکز نمی توانند از گروه های موسیقی فعال در حوزه موسیقی جدی میزبانی نمایند؟

آیا نکته ای در برگزاری این کنسرت ها وجود دارد که مسئولان امر در این زمینه نیازی به پاسخگویی نمی بینند؟ آیا قرار نیست مجموعه های دولتی از جمله ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی با همان شرایط محدود کرونایی ولو در یک اقدام نمادین طلسم سکوت غمبار موسیقی جدی را در تالار های وحدت و رودکی که اتفاقاً در حد و مقدار های خود، مخاطبی دارند، بشکند؟ آیا ظرفیت های ناب موسیقی نواحی، موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک این قابلیت ها را ندارند که بتوانند در تالار های دولتی در شرایطی خاص میزبان گروه های موسیقایی باشند؟

اظهارات خرسند نماینده و امید بخش وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای از سرگیری کنسرت ها در مرکز طی روز های گذشته نوید بخش روز های خوبی برای همه گونه های موسیقی بود که شاید بتوانند این بار رودررو با مخاطبان خود با در نظر گرفتن پروتکل های بهداشتی به اجرای برنامه بپردازند، اما به نظر می آید هنوز برنامه یا اقدام برنامه ریزی شده ای برای اجرای کنسرت حتی در تالار های دولتی وجود ندارد و باید منتظر ماند که طی روز های آینده چه شرایطی پیش روی کنسرت ها در تالار های دولتی قرار گذاشته خواهد شد؟

آیا موسیقی های غیرتجاری اکنون در ردیف اولویت ها و برنامه ریزی های دفتر موسیقی وزارت ارشاد برای حمایت وجود دارد؟ آیا در چند ماه به جای مانده به جشنواره موسیقی فجر می توان امیدوار به برگزاری کنسرت ها در تالار های دولتی ولو برای خالی نبودن عریضه و فراموش نشدن موسیقی های غیرتجاری در گوش شنیداری مخاطبان بود؟ آیا تهیه نمایندگان آثار موسیقایی غیرتجاری نقشی در سیاست های دفتر موسیقی وزارت ارشاد و بنیاد رودکی به عنوان متولی اصلی مدیریت تالار های وحدت و رودکی دارند که همانند تهیه نمایندگان پاپ در جلسات و برنامه ریزی ها حضور جدی و موثری داشته باشند؟

به هر حال این روز ها موسیقی های غیرتجاری که آنچنان ارتباطی با سلبریتی های عرصه موسیقی ندارند، در انزوای عجیب و غریبی فرو رفته اند که گویی برنامه ریزی برای حمایت جدی از آن ها هنوز وجود ندارد؛ در این مجال کوشش برای حمایت از برگزاری کنسرت گروه هایی که می توانند مخاطبانی را هم برای خود داشته باشند، یکی از مولفه های حمایتی وزارت ارشاد محسوب می گردد که طبیعتاً تالار های وحدت و رودکی به فراخور نوع فعالیت این گروه های موسیقی جدی می توانند گزینه های مناسبی برای غبارروبی از این فضا باشد؛ فضایی به شدت ساکت که سکوت طولانی آن منفعت چندانی برای ادامه حیات موسیقی جدی نخواهد داشت. مگر اینکه متولیان امر توجیهات بسیار منطقی برای این سکوت طولانی داشته باشند.