اکوسیستم گردشگری احتیاج به تفکر استراتژیک دارد - صنایع 90

گردشگری تبدیل به عظیم ترین پدیده قرن بیست و یکم شده است که تأثیرات متعدد و عمیق اجتماعی، فرهنگی و مالی را به دنبال دارد اما بازگشت به شرایط ایده آل بعد از شکست کرونا، علاوه بر ترویج سفرهای مجازی، راهکارهای دیگری را در شرایط بحرانی می طلبد.

سفر مردم و گردشگران به سایر نقاط، با اهداف خاص تفریحی، تجاری، علمی، آموزشی، سلامت، ورزشی و ... صورت می گیرد اما شرایط ایجادشده بعد از شیوع بیماری کرونا بیش از هر زمان دیگری به ما فهماند که مدیریت بر اکوسیستم گردشگری جهان احتیاج به تفکر استراتژیک همراه با خلاقیت و نوآوری دارد.

برنامه ریزی برای اجزای مختلف این پدیده عظیم که درواقع صنعت گردشگری جزئی از آن است احتیاج به تفکر استراتژیک به عنوان پیش احتیاج برنامه ریزی استراتژیک دارد.

فضای شنماینده و آسیب پذیر فعلی حاکم بر کسب وکارهای گردشگری نشان داد که اکوسیستم فعلی گردشگری احتیاج به بازنگری جدی دارد.

در جهانیی که هرروز تغییرات عظیم در حال اجرا است، روش های سنتی برنامه ریزی در حال منسوخ شدن است.نمی توان در خانه نشست و چشم انداز نوشت و بعد هم انتظار داشته باشیم که کشتی گردشگری، سال ها بر همین مسیری که تدوین نموده ایم حرکت کند و به مقصد نیز برسد.

در پدیده عظیم گردشگری هیچ شخصی عقل کل و مرجعیت کامل را ندارد، با در کنار هم بودن همه مؤلفه های توسعه دهنده صنعت گردشگری در قالب اندیشکده های پویا، می توانیم به شیوه ای بهتر برای اندیشیدن و عمل کردن گروهی دست یابیم.

همه اجزا و عناصر توسعه دهنده این اکوسیستم احتیاج به آموزش دارند باید منابع خود را بهتر ببینیم و ارزیابی کنیم و بتوانیم از فرصت هایی که در محیطمان در شرایط بحران ایجاد می گردد بیشترین بهره را ببریم.

گردشگری در طول یک دهه آینده، مدل های کسب وکار خود را بر اساس میزان مؤثر بودن این مدل ها در اکوسیستم های نوظهور گردشگری که گستره ای متنوع از کسب وکارهای صنایع مختلف تشکیل شده اند، تعریف کند.تفکر استراتژیک یاری می نماید تا تصمیمات و فعالیت هایی مرتبط که به نوعی تکمیل نماینده اکوسیستم هستند و شرایط فعلی و آینده آن را شکل می دهند به عنوان آغازی برای تصمیم گیری های بعدی مورداستفاده گیرند.

اکوسیستم گردشگری به وسیله تعامل بین بازیگران این پدیده عظیم به صورت پویا، تکامل پیدا می نماید و بسته به شرایط گردشگری مقاصد مختلف و احتیاج محیطی، در هر بستری در زمان های مختلف گونه ای از اکوسیستم شکل می گیرد.

کسب وکارهای گردشگری در شرایط خلأ رشد نمی نمایند بلکه آن ها باید منابع را از همه طبقه ها، طرح های سرمایه ای، عرضه نمایندگان کالا و خدمات و مشتریان در قالب زنجیره تأمین به منظور خلق شبکه های رقابتی همکارانه جذب نمایند و ما بیشتر از مهارت برای اشخاص باید ذهن های منعطف برای تطبیق با شرایط و کسب بهره وری لازم را داشته باشیم و این مستلزم تغییر در رویکرد آموزش است.

آینده گردشگری به رغم شیوع جهانی کرونا، آینده ای پرشتاب تر با شکل گیری کسب وکارهای نو و تأثیر عمیق تر و بیشتر بر اقتصاد و مدیریت افکار عمومی جهانی به عنوان قدرت نرم خواهد بود.

* معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سیستان و بلوچستان