کنسرت هایی به قیمت گزاف کرونا! - صنایع 90

به گزارش خبرنگاران، قریب به دو سال از شیوع ویروس کرونا در دنیا می گذرد؛ ویروسی که ابتدا تصور می شد ظرف چند ماه فیصله یابد، ولی اینطور نشد که نشد و این ویروس مهلک همچنان دست بر خرخره ما نهاده و گویا فعلا قصد ترک کره زمین را ندارد.

از شروع شیوع کرونا، وحشتی بر جان مردم افتاد؛ وحشتی که ناشی از مواجهه با بحرانی غیرمنتظره و سخت بود. در نهایت نیز اینگونه شد که خیلی ها از کار و زندگی افتادند و هر آنچه را که داشتند از دست دادند.

یکی از مشاغل و گروه هایی که در این دوران آسیب بسیاری را متحمل شد، اهالی موسیقی بودند؛ هنرمندانی که اغلبشان ـ بجز ستاره های پاپ ـ پیش از این نیز از شرایط مالی چندان مساعدی برخوردار نبودند و تنها راه باقی ماندن در این راستا را برگزاری کلاس های آموزش موسیقی یا برگزاری کنسرت ها و شرکت در مراسم هایی می دیدند که هر از گاهی برگزار می شد و حالا با آمدن کرونا این امکان هم از آنها گرفته شده است.

روز گذشته سیدمجتبی حسینی ـ معاون امور هنری ـ در نامه ای، از ستاد مبارزه با کرونا درخواست کرد که موسیقی را جزو مشاغل گروه دو قرار دهند تا بدین صورت شاید امکان فعالیت دوباره هنرمندان با رعایت پروتکل ها فراهم گردد.

البته این نخستین نامه ای نیست که حسینی بدین منظور برای ستاد ملی مبارزه با کرونا فرستاده است. در اسفند ماه سال 99 نیز معاون هنری خواهان قرار دادن موسیقی در مشاغل گروه دو شده بود که با بالا رفتن میزان مبتلایان، عملا اجرایی کردن این درخواست غیرممکن به نظر می رسید.

اما ارسال نامه دوم در شرایطی که کشور همچنان به شدت با ویروس کرونا دست و پنجه نرم می نماید، پرسش برانگیز است. اینکه بر فرض دریافت پاسخ مثبت برای این درخواست، آیا عملی کردن آن در شرایطی که کرونا همچنان روزانه بیش از 300 کشته در کشور بر جای می گذارد و بسیاری از هنرمندان ما خصوصا در حوزه موسیقی نواحی در سنین بالا به سر می برند، تصمیمی منطقی به نظر می رسد؟ یا اینکه مسئولان فرهنگی تنها به قصد برطرف تکلیف و از سر باز کردن مسوولیت ها در راستای حمایت از هنرمندان، چنین درخواست هایی را رسانه ای می نمایند؟ از طرفی در شرایطی که قرار دادن سالن های سینما و تئاتر در مشاغل گروه دو، عایدی جز رکود و بلاتکلیفی را در این حوزه ها به همراه نداشته است، آیا با قرار دادن موسیقی در گروه مشاغل دو، می توان گره ای از مسائل فعلی هنرمندان موسیقی باز کرد؟

به نظر می رسد برپایی دوباره کنسرت ها، برای بعضی از فعالان حوزه موسیقی که اتفاقا قبلا هم به طبقه کم درآمد تعلق نداشتند، می تواند مثمر الثمر باشد؛ ولی آیا این از سرگیری، به نفع همه هنرمندان موسیقی خواهد بود؟ هنرمندانی که بعضی از آنها پیش از این شرایط نیز کنسرت ها را جزو منبع درآمد خود به شمار نمی آوردند.

و در نهایت آیا برپایی دوباره کنسرت ها در شرایطی که مدام از مردم خواسته می گردد که از رفت وآمدهای غیرضروری جهت جلوگیری از انتقال کرونا بکاهند، امری ضد و نقیض نیست؟

خبرنگار خبرنگاران برای دریافت پاسخ های احتمالی به این پرسش ها، گفت وگویی با مسعود برزی ـ مدیر بخش موسیقی تیوال ـ داشته است که او هم تاکید می نماید به عنوان یک برگزارنماینده کنسرت، موافق از سرگیری کنسرت ها در این شرایط خطرناک نیست و مردم هم رمق و حس و حال سابق را ندارند که بخواهند در این شرایط، ریسک ابتلاء به کرونا را تنها برای شرکت در یک کنسرت به جان بخرند.

او می گوید: این جریان دارای دو وجه است؛ عرضه نمایندگان موسیقی و مخاطبان. هر چند شرایط مالی در طول فراگیری بیش از یک سال پاندمی برای اهالی موسیقی بسیار نامساعد است اما بحث سلامت مخاطبان برای عرضه نمایندگان موسیقی بر هر چیزی ارجحیت دارد. اما از این موضوع نباید غافل شد که در لایه عرضه نمایندگان شبکه ای از کسب وکارها و عوامل انسانی از این بحران صدمه دیده اند و این موضوع فقط به هنرمندان محدود نیست. با شروع شیوع کرونا، تصور بر این بود که فراگیری کرونا نهایتا پس از یک سال مهار گردد، اما اکنون می بینیم که شرایط وخیم تر شده و متاسفانه دورنمای مشخصی برای از سرگیری کنسرت ها وجود ندارد و به نظر می رسد تنها راه ممکن واکسیناسیون حداکثری است که معلوم نیست چقدر طول بکشد و در این شرایط نقش دولت در جهت یافتن راهکارهایی برای برون رفت از این شرایط و یا کمتر کردن فشار مالی و روانی از روی اهالی موسیقی بیش از پیش پررنگ می گردد.

برزی ادامه می دهد: به طور کلی به عنوان یک برگزارنماینده کنسرت موافق از سرگیری کنسرت ها در این شرایط خطرناک نیستم و طبیعتا مخاطبان نیز رمق و حس و حال سابق را ندارند که بخواهند در این شرایط ریسک ابتلا به کرونا را تنها برای شرکت در یک کنسرت به جان بخرند و تا زمانی که شرایط پایداری در جامعه به وجود نیاید، نمی توان اجراهای صحنه ای موسیقی را از سر گرفت.

او با بیان اینکه در این شرایط بهترین جایگزین برای کنسرت ها، اجراهای آنلاین است، می گوید: برای برگزاری کنسرت های آنلاین کوشش های ارزشمندی اجرا شده است و چند دوره کنسرت آنلاین در راستا و شکلی درست برگزار شده است ولی حوزه موسیقی به کوشش ها و توجهی بسیار بیشتر از آنچه اجرا شده، احتیاج دارد؛ چون یک سال و سه ماه است که هنرمندان این حوزه فعالیت و درآمد خاصی ندارند.

مدیر بخش موسیقی تیوال ادامه می دهد: برگزاری کنسرت های آنلاین باید دارای یک برنامه منظم، فراگیر و ادامه دار باشد که علاوه بر مباحث مالی، به لحاظ روانی و کیفی نیز به هنرمندان انگیزه دهد تا در برابر فشارهای حاصل از قرنطینه و این شرایط بحرانی دوام بیاورند؛ مثلا برای سال 1400 با همکاری و هم فکری مجموعه ها و افراد صاحب نظر و فعال، از هنرمندان با طیف وسیع تری دعوت گردد و سلسله برنامه هایی را به صورت فصلی، شش ماهه و حتی یک ساله تعریف و اجرا کرد.

او همچنین با مقایسه شرایط سینماگران نسبت به اهالی موسیقی در دوران کرونا، بیان می نماید: تماشای آنلاین کنسرت ها همانند تماشای آنلاین یک فیلم نیست؛ زیرا در تماشای آنلاین یک کنسرت، تجربه مخاطب از حضور در سالن کنسرت برایش بسیار بااهمیت است ولی در کنسرت آنلاین خبری از حال و هوایی که در سالن برای مخاطب ایجاد می گردد، وجود ندارد و از این رو خیلی نمی توان روی هزینه کردن مخاطبان در این مدل از فعالیت حساب کرد. اما در دوران کرونا پلتفرم های ایرانی تماشای آنلاین فیلم و سریال به دوران بلوغ خود رسیده بودند و اتفاقا کرونا به پرمخاطب تر شدن آن ها یاری فراوانی کرد و این بخش هم با غنیمت شمردن فرصت و با سرمایه گذاری چند 100 میلیارد تومانی جان تازه ای به تولیدات در این حوزه دادند. در واقع می توان گفت عملا به غیر از سالن های سینما و کسب وکارهای محدودی که با اکران فیلم ها در سینما مرتبط هستند، بدنه اصلی سینما نه تنها در این دوران به لحاظ مالی و حجم فعالیت آسیبی ندیده اند بلکه پرکارتر هم شده اند! درواقع در حوزه سینما توانسته اند راه خوبی برای درآمدزایی پیدا نمایند ولی در حوزه موسیقی چنین نبوده است.