دریاچه ای که هزاران جزیره شناور دارد! - صنایع 90

تصور کنید بر روی جایی ایستاده اید که بر روی آب شناور است. اگر فکر می کنید داریم درباره سکانسی از یک فیلم حرف می زنیم سخت در اشتباهید چون این چیزی است که در مانیپور هند هر روز به واقعیت تبدیل می گردد. به دریاچه لوکتاک (Loktak Lake) خوش آمدید! بزرگ ترین دریاچه آب شیرین شمال شرقی هند! چیزی که در خصوص این دریاچه عجیبه هزاران جزیره شناور بر روی سطح آن است که به آن ها فومدی می گویند. فومدی ها توده های سرسبزی هستند که از گیاهان، خاک و مواد ارگانیک دیگر تشکیل شدند و طوری بر روی این دریاچه قرار گرفته اند که با تماشا آن ها فکر می کنید که هزاران جزیره هستند. در واقع این فومدی ها شبیه جزیره های مینیاتوری هستند و در شکل های مختلف بر روی آب شناورند. آن ها بخش قابل توجهی از دریاچه را پوشاندند اما تجمع آن ها در بخش جنوب شرقی دریاچه خیلی زیاد است، وسعتی به بزرگی 40 کیلومتر مربع! فومدی ها درست مثل توده های یخ شناور هستند با این تفاوت که به جای یخ از گیاهان درست شدند.

وقتی در فصل زمستان بارندگی کم می گردد و سطح آب دریاچه پایین می رود ریشه های این گیاهان به کف دریاچه می رسد و فومدی ها دوباره رشد می نمایند. چیزی که این دریاچه را خاص تر نموده پارک ملی Keibul Lamjao است که برای تماشا آن باید به بخش جنوب غربی دریاچه بروید. باورتان می گردد که این پارک تنها پارک ملی شناور دنیاست؟ در این پارک ملی تعداد زیادی از گوزن های در معرض خطر به نام سانگای زندگی می نمایند که بومی همین محل هستند. سم های خاص این گوزن ها کاملا با شرایط این جزیره های شناور سازگار شده و حیوان به راحتی می توانند بر روی آن ها راه برود. این پارک در سال 1966 منطقه محافظت شده بود اما بعدها در سال 1977 فقط به یک علت به پارک ملی تبدیل شد: تا گوزن سانگای را از خط انقراض نجات دهد. اما امروز دوباره گوزن سانگای در خطر است. چرا؟ چون فومدی ها در حال از بین رفتن هستند! در واقع بهره کشی آدم ها از دریاچه آنقدر زیاد شده که فومدی ها را کوچکتر از قبل نموده است. پروژه هایی که بر روی دریاچه انجام می گردد سطح آب را تا حدی بالا آورده که ریشه فومدی ها دیگر نمی توانند به کف دریاچه برسند و در فصل زمستان دوباره رشد نمایند برای همین سال به سال کوچکتر و پراکنده تر می شوند. از طرفی محلی ها برای اینکه جزیره های کوچک مصنوعی درست نمایند شکل فومدی ها را هر طوری که دوست دارند تغییر می دهند.

این دریاچه به وسعت 300 متر مربع نقش مهمی در اقتصاد استان مانیپور دارد و به عنوان منبع آب برای فراوری برق، آبیاری و آشامیدن به کار می رود. دریاچه برای ماهیگیران روستایی که در نواحی اطراف و یا بر روی فومدی ها زندگی می نمایند هم منبع عایدی به شمار میرود به طوری که حدود 100 هزار نفر برای گذراندن زندگی روزمره روی این دریاچه حساب می نمایند. مردم محلی از فومدی ها برای ساخت کلبه و ماهیگیری استفاده می نمایند، آن ها از این فومدی ها محفظه های گرد و مصنوعی به وجود می آورند تا در آن ها ماهی پرورش دهند. این دریاچه با توجه به مقدار فومدی ها و مقدار فعالیت های انسانی به بخش های شمالی، مرکزی و جنوبی تقسیم شده است. بخش های شمالی با تعداد زیادی از همین فومدی ها از بخش های مرکزی جدا می گردد، فومدی های این محل ضخامتی به مقدار 0.4 تا 4.5 متر دارند و از شمال غربی تا جنوب شرقی کشیده شده اند. در ماه های ژانویه تا مارس (دی تا اسفند) فومدی های این محل سوزانده می شوند تا جایی مناسب برای پرورش ماهی ها به وجود بیاید. بخش مرکزی دریاچه با اینکه در گذشته فومدی های زیادی نداشت ولی در طول سال ها روستاییان بر روی آن فومدی هایی را به وجود آورند تا در آن ها ماهی گیری نمایند.

اینجا جایی عالی برای کسانی است که به حیات وحش علاقه دارند؛ دریاچه لوکتاک تنوع زیستی زیادی دارد و در آن 233 گونه از جانوران دریایی، بیش از 100 گونه از پرندگان و 425 گونه از حیوانات نادر زندگی می نمایند. اگر تماشای پرندگان را دوست داشته باشید این دریاچه بهشت پرنده دوستان است و می توانید با رفتن به آنجا پرندگانی را ببینید که محال است تا به حال آن ها را در نقطه دیگری از کره زمین دیده باشید. دریاچه لوکتاک در 39 کیلومتری شهر ایمفال، مرکز استان منیپور قرار گرفته است و دسترسی راحتی هم با هواپیما و هم با ماشین دارد. محل این دریاچه مقصدی منحصربفرد برای گردشگران است و فرصت ها زیادی را در اختیار گردشگران می گذارد تا از زیبایی های دریاچه و شکل های متنوع فومدی های آن لذت ببرند. امروز خطرات زیادی مثل آلودگی این دریاچه و گوزن سانگای را تهدید می نماید و حتی مستندی که درباره مسائل محیطی این دریاچه بود پیروز شد در فستیوال بین المللی فیلم بمبئی جایزه برترین مستند را بگیرد.

منبع: amusingplanet.com