احیای بینایی با کمک شبکیه مصنوعی!

به گزارش صنایع 90، پژوهشگران دانشگاه استنفورد قصد دارند نوعی شبکیه مصنوعی ارائه دهند که می تواند به افراد نابینا در دوباره دیدن کمک کند.

احیای بینایی با کمک شبکیه مصنوعی!

به گزارش خبرنگاران و به نقل از وبسایت رسمی دانشگاه استنفورد، پژوهشگران بیش از یک دهه تلاش کرده اند تا نوعی شبکیه مصنوعی دیجیتال ابداع کنند که قابلیت کاشت در چشم را داشته باشد و امکان دوباره دیدن را برای افراد نابینا فراهم کند. پژوهشگران دانشگاه استنفورد(Stanford University) پیروز شده اند تا کلید حل این معما را پیدا کنند. این کلید، گرما است.

شبکیه مصنوعی، به یک تراشه رایانه ای بسیار کوچک و الکترودهای فلزی نیاز دارد. این الکترودها ابتدا فعالیت نورون های اطراف خود را ثبت می کنند تا نقشه ای از انواع سلول ارائه دهند. این اطلاعات در مرحله بعد، برای انتقال داده های تصویری از دوربین به مغز مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از مسائل این است که داده های منتقل شده توسط چشم بسیار زیاد هستند؛ تا جایی که ممکن است به داغ شدن تجهیزات الکترونیکی منجر شوند.

ای. جی چیچیلنیسکی(E.J. Chichilnisky)، استاد دانشگاه استنفورد و از اعضای این گروه پژوهشی گفت: تراشه های مورد نیاز برای ساخت یک شبکیه مصنوعی با کیفیت بالا، می توانند به داغ شدن بافتی منجر شوند که به آن وارد شده اند.

پژوهشگران بخش مهندسی برق و علوم رایانه دانشگاه استنفورد، روشی ابداع کردند تا این مشکل را با کمک داده های تصویری که نورون ها در چشم به وجود می آورند، حل کنند.

نورون های شبکیه برای انتقال اطلاعات تصویری، پالس های الکتریکی را به مغز می فرستند. مشکل اینجاست که شبکیه دیجیتالی برای درک ویژگی نورون ها، باید این پالس ها را ثبت و رمزگذاری کند اما در این فرآیند، گرمای زیادی تولید می شود. نخستین شبکیه دیجیتالی واقعی، به دهها هزار الکترود نیاز دارد که موجب می شوند این فرآیند، پیچیده تر شود.

بوریس مورمان(Boris Murmann)، استاد مهندسی برق دانشگاه استنفورد گفت: ما روشی پیدا کردیم تا بتوانیم سطح درک تصویری را با استفاده از داده های کمتری انجام دهیم. ما با درک بهتر توانستیم میزان داده هایی که باید پردازش شوند، کاهش دهیم. ما پیروز شدیم با انتخاب داده ها، نمونه های اساسی و انتخاب دیجیتالی پالس های منحصر به فرد، از میزان داده ها کم کنیم.

وی افزود: پیش از این، مراحل دیجیتال سازی و فشرده سازی، به صورت جداگانه صورت می گرفتند و داده های اضافی بسکمک را ذخیره و منتقل می کردند. ما در فناوری خود، روش هایی برای فشرده سازی ابداع کرده ایم که در فرآیند دیجیتال سازی صورت می گیرند.

دانته موراتور(Dante Muratore)، از پژوهشگران این پروژه گفت: هر پالس در این فرآیند، شکل موج مانند خود را دارد و می تواند دانش لازم را در مورد شبکیه ارائه دهد.

پژوهشگران باور دارند که این پروژه، نخستین گام برای ابداع تراشه های کارآمد و قابل کاشت در چشم است که نه تنها عملکرد خوبی در چشم داشته باشند، بلکه مثل یک ماشین مغزی عمل کنند که پالس های عصبی را به سیگنال های رایانه ای تبدیل می کنند. شاید این تراشه ها با چنین کاربردهایی بتوانند در بقیه اندام بدن نیز به کار بروند و برای مثال، حرکت را در بیماران مبتلا به فلج اندام و شنوایی را در بیماران ناشنوا ذخیره کنند.

این پژوهش، در مجله IEEE TBioCAS به چاپ رسید.

منبع: خبرگزاری ایسنا
انتشار: 2 آذر 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: sanaye-90.ir شناسه مطلب: 508

به "احیای بینایی با کمک شبکیه مصنوعی!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "احیای بینایی با کمک شبکیه مصنوعی!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید